Το κιβώτιο

Στα τέλη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει από την πόλη Κ ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση της πόλης Ν. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που μένει ένας μόνο στρατιώτης. Το κιβώτιο παραδίδεται στον προορισμό του από τον μοναδικό επιζώντα,  αποδεικνύεται όμως άδειο! Ο ανώνυμος αφηγητής, που είναι και ο μοναδικός μάρτυρας της πορείας της επιχείρησης, κάτι που θέτει εν αμφιβόλω από την αρχή το θέμα της αξιοπιστίας του, φυλακίζεται και  υποχρεώνεται να απολογείται με επιστολές σε έναν ανακριτή που παραμένει άγνωστος και αγνώστων προθέσεων. Η κρίσιμη και αποφασιστική για το σύστημα «αλήθεια» παραμένει αίνιγμα. Οι αναφορές που συντάσει ο επιζώντας στρατιώτης, είναι γεμάτες επαναλήψεις και αντιφάσεις, κάτι που καθιστά την αποκάλυψη της αλήθειας, ένα δαιδαλώδες παιχνίδι του μυαλού. 

«Το κιβώτιο», ένα έργο πολιτικής φαντασίας, ένα δυστοπικό, ιστορικό μυθιστόρημα, είναι το κλασικό και μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου που ανεβαίνει για 6η συνεχή χρονιά στο Θέατρο Studio Μαυρομιχάλη. Ο Φώτης Μακρής, σε  ένα παραληρηματικό μονόλογο, δοσμένο με την τεχνική της ροής συνείδησης, είναι καθηλωτικός. Καταφέρνει να  αποδώσει με πειστικότητα τις εσωτερικές αναζητήσεις, τις αντιφάσεις, τις ματαιώσεις που υφίσταται ο ήρωας για να καταλήξει στην αμφισβήτηση κάθε δόγματος ή ιεραρχίας και να καταδείξει την δύναμη του ενστίκτου και της προσωπικής ηθικής, όταν η επιβίωση του ατόμου τίθεται σε ακραίο κίνδυνο. Μέσα από τον μονόλογό του καταφέρουμε να διαπιστώσουμε την αργή, μα σταθερή μετάλλαξη του ανθρώπου από σκεπτόμενο πρόσωπο, σε εκτελεστικό όργανο, καθώς η πίστη στο κόμμα, στο δόγμα, στην αποστολή, στερεί σταδιακά από τους στρατιώτες την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, τους αποξενώνει από το ίδιο τους το συναίσθημα. Οι απολογητικές επιστολές προς τον άγνωστο ανακριτή, μοιάζουν με εξομολογήσεις προς ένα αόρατο ιερέα ή ψυχαναλυτή, ή και την ίδια την πλατεία του θεάτρου, που χωρίς να επεμβαίνει ακούει σιωπηλά και επιτρέπει στον ήρωα να φτάσει βήμα βήμα σε ένα κρίσιμο σημείο αυτοσυνείδησης. Το γεγονός ότι το έργο τελειώνει χωρίς ο ήρωας να είναι σε θέση να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στον ίδιο του τον εαυτό, σχετικά με το μη περιεχόμενο του κιβωτιού, το γεγονός ότι όλα τα ενδεχόμενα μένουν ανοιχτά, είναι μια πρόσκληση στον θεατή να αναστοχαστεί ο ίδιος πάνω στις έννοιες της τιμής, της πίστης, του καθήκοντος, του πολέμου, της ίδιας της ζωής.

Για το λόγο αυτό το έργο του Άρη Αλεξάνδρου, εκτός από πολιτικό έχει και βαθιά υπαρξιακό χαρακτήρα και  παραμένει από τον καιρό της έκδοσής τους μέχρι σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο, καθώς επιτρέπει πλήθος ερμηνειών και αναγνώσεων.

Το κιβώτιο

Δραματοποιημένο Μυθιστόρημα

Θέατρο Studio Mαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134 - Εξάρχεια

Ερμηνεύει: Φ. Μακρής. Σκην.: Δ. Μανουσάκης. Μουσ.: Γ. Νινιός.