Ο Μάκης

Ο Ερρίκος Λίτσης, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στο γεμάτο χιούμορ και συγκίνηση κείμενο του Βασίλη Κατσικονούρη. Ένα κείμενο για την μοναξιά της τρίτης ηλικίας, τις ματαιώσεις, την αγωνία του θανάτου, την αξιοπρέπεια, την οικογένεια.

Μέσα σε ένα λιτό σκηνικό, που αναπαριστά το καθιστικό δωμάτιο ενός μεσοαστικού σπιτιού, με την οικογένεια να λείπει σε διακοπές,  ξεδιπλώνεται κλιμακωτά, όλη η αγανάκτηση, ο σαρκασμός, η αγωνία, η δίψα για ζωή, μα και η παραίτηση, ενός άντρα, του παππού, που μόνος στο σπίτι, βλέπει το χρονικό ορίζοντα να στενεύει και οργίζεται με την συνειδητή προσπάθεια εκείνων που τον περιβάλλουν να τον θέσουν στο περιθώριο της ζωής. Στο σπαρακτικό, μα και γεμάτο ειρωνεία μονόλογό του αποδέκτης είναι Μάκης, το χρυσόψαρο που του έχουν αφήσει να φροντίζει. Ο μόνος που μοιάζει να τον ακούει χωρίς να τον κρίνει. 

Η εξομολόγηση του παππού, μπορεί να ηχεί περίεργα στα politacaly correct αυτιά μας. Αθυρόστομος, και ταυτόχρονα, παιδιάστικα αθώος, ενσαρκώνει ένα ρόλο που μας είναι παράξενα οικείος. Η στάση και η συμπεριφορά του, πολλές φορές σεξιστική, αδιάλλακτη, σκληρή, απεγνωσμένη, απέναντι στα σύγχρονα κοινωνικά πρότυπα, αντηχεί το μούδιασμα των ανθρώπων που ανδρώθηκαν στα μέσα του περασμένου αιώνα και αδυνατούν να κατανοήσουν τις αλλαγές που έφερε στην καθημερινότητα και τις σχέσεις των ανθρώπων η τεχνολογία, ή η πολιτική των ίσων αποστάσεων. Πολλές φορές μοιάζει με κάποιον που προσγειώθηκε σε ένα μέλλον που δεν φτιάχτηκε για εκείνον. Αναπολεί το γεμάτο όνειρα και δράση παρελθόν του, με απολογιστική, αλλά όχι απολογητική διάθεση. Από τη σκηνή  θα παρελάσουν νοερά, ετερόκλητα μεταξύ τους πρόσωπα και καταστάσεις: από τον Άρη Βελουχιώτη και τον Γκουσγκούνη, μέχρι τον Στάλιν και τη Λόλα με τα πλούσια, γυναικεία προσόντα της, και από την εξορία στην Μακρόνησο, μέχρι την τρομακτικότερη από όλες τις εξορίες, εκείνη του γηροκομείου, της Γαλήνης, που στα μάτια του μοιάζει με προθάλαμο θανάτου.

Το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη, είναι ένας υπαρξιακός θρήνος, που αποκαλύπτει γυμνή την ψυχή του πρωταγωνιστή, μέσα στην οποία συγκρούονται ανελέητα η ορμή της ζωής και η ανημποριά των γηρατειών. Είναι ένα crescendo ζωής λίγο πριν τη θεαματική έξοδος από τη στενή γυάλα των προσδοκιών, αυτών που δημιουργεί η ηλικία και οι άλλοι άνθρωποι. Είναι μια κραυγή απόγνωσης που γίνεται μειδίαμα, εκείνο το μειδίαμα που ίσως δηλώνει τη συμφιλίωση τελικά, με ό,τι η ζωή φέρνει και όσα ο χρόνος αποστερεί. 

Από τις καλύτερες παραστάσεις της περσινής, μα και της φετινής χρονιάς, θα παίζεται μέχρι τις 9 του Απρίλη. 

Ο Μάκης

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσικονούρης & Ερρίκος Λίτσης

Πρωταγωνιστούν: Ερρίκος Λίτσης

Άλλοι συντελεστές: Σκηνικά: Ήρα Σπαγαδώρου, Φωτισμοί Άννα Σμπώκου, Μουσική: Β. Κατσικονούρης