Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού

H πολιτική φαρσοκωμωδία του Ντάριο Φο, ανεβαίνει για 2η χρονιά στο Θέατρο Γκλόρια σε μια ακολουθία από sold out παραστάσεις. Και δικαίως! 

Στον κεντρικό ρόλο του τρελού, του παλιάτσου, του γελωτοποιού, του αριστοτέχνη των μεταμφιέσεων, ο Πάνος Βλάχος, πραγματικά εκπλήσσει το κοινό με το ταλέντο και την ικανότητά να μεταπηδά με τόση άνεση από ρόλο σε ρόλο. 

Το έργο του Ντάριο Φο, στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, που συνέβησαν στο Μιλάνο το 1969, και την πραγματική εκπαραθύρωση (που παρουσιάστηκε ως αυτοκτονία) ενός εργαζομένου στον ιταλικό σιδηρόδρομο, που με σωρεία ψεύτικων στοιχείων η αστυνομία συνέλαβε ως αναρχικό και υπεύθυνο βομβιστικής επίθεσης, καταγγέλλει διαχρονικά τη βία της εξουσίας και την αυθαιρεσία της αστυνομίας.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας, αντλώντας από την παράδοση της λαϊκής ιταλικής, αυτοσχεδιαστικής κωμωδίας, η οποία ήταν δημοφιλής μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα, επιλέγει να εκκινήσει την ιστορία, όχι μέσα στο αστυνομικό τμήμα όπου ο παλιάτσος μας βρίσκεται να έχει συλληφθεί για μια ακόμη εξαπάτηση, αλλά με έναν μονόλογο του πρωταγωνιστή, όταν ο ίδιος, χρόνια πριν ήταν ένα φιλήσυχος άνθρωπος, ένας αγρότης που ζούσε με την οικογένειά του σε ένα απομονωμένο βουνό. Ήταν και τότε η βία της εξουσίας που του στέρησε την ζωή που ζούσε και τον μετέτρεψε σε ένα γελωτοποιό, ένα παλιάτσο της ζωής, που μπαινοβγαίνει στα Ψυχιατρεία, και  αλλάζει συνεχώς ταυτότητες. Η πάθησή του: "Μου αρέσει να παίζω ρόλους, διαφορετικούς την κάθε φορά. Όχι, όμως, στο παλκοσένικο, αλλά στη ζωή. Θέλω στο θίασο μου να' χω ανθρώπους πραγματικούς, που δεν ξέρουν ότι παίζουν θέατρο", όπως λέει ο ίδιος.

Έτσι και μέσα στο αστυνομικό τμήμα, με μια σειρά μεταμφιέσεων και ρόλων, θα καταφέρει να κοροϊδέψει, να μπερδέψει, να πανικοβάλει, και τελικά να ξεσκεπάσει την πλεκτάνη των αστυνομικών. Θα φέρει στο φως το σκληρό πρόσωπο της βίας, θα την ελέγξει  με μόνο εργαλείο το σκοτεινό χιούμορ και την ειρωνεία, και πατώνοντας πάνω στο φόβο, την μικροψυχία, την διαπλοκή των ανθρώπων της εξουσίας, θα τους γελοιοποιήσει, θα τους εξαναγκάσει σε ομολογίες, θα ξεγυμνώσει την τυφλότητα των δικαστικών αρχών, το ευμετάβλητο του Τύπου,  μα θα αφήσει την κατάληξη της ιστορίας ανοιχτή και στην ευχέρεια του θεατή. (Και φυσικά θα μας κάνει να σκεφτούμε το δημώδες ότι "από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια".) 

Η ζωντανή, από σκηνής, μουσική συμβολή του Βάιου Πράπα, αποτελεί καίριο κομμάτι της παράστασης, και ένα ακόμα στοιχείο που ο σκηνοθέτης υιοθετεί από την ιταλική, αυτοσχεδιαστική κωμωδία. Το ίδιο και η σχεδόν χορευτική πλαστικότητα, όχι μόνο του Πάνου Βλάχου, αλλά όλων των ηθοποιών, που ερμηνεύουν σωματοποιώντας σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά των προσώπων που υποδύονται. Σχεδόν καρτουνίστικα κάποιες φορές. 

Μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση, που με τις εμβόλιμες ατάκες που σχετίζονται με την ελληνική πραγματικότητα πολιτική και κοινωνική, γίνεται τραγικά επίκαιρη και αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο, πως η κωμωδία, έχει την μοναδική ικανότητα να μας κάνει να αναρωτιόμαστε σοβαρά, αν στ' αλήθεια κλαίμε από τα γέλια ή από τα χάλια μας. 

"Άλλα λόγια τα κάνω λάμες

που κόβουν τις παλάμες

αυτών που κλέβουν τους αγώνες

που βάζουν ψέματα στα βλέμματα

σε όσους γελάνε για να ξεγελάνε.

Όχι δεν διψάω για αίμα

θέλω να ρίξω φως στο ψέμα"

Η ταυτότητα της παράστασης:

Θέατρο Γκλόρια

Σκηνοθεσία/Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας

Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη/ Γιάννης Κακλέας

Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη

Μουσική σύνθεση: Βάϊος Πράπας

Στίχοι τραγουδιών: Πάνος Βλάχος

Χορογραφίες: Αγγελική Τρομπούκη

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Λητώ Τριανταφυλλίδου, Ρέα Σαμαροπούλου

Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Καλαβρού

Βοηθός φωτίστριας: Στέβη Κουτσοθανάση

Παίζουν: Πάνος Βλάχος, Φοίβος Ριμένας, Θοδωρής Σκυφτούλης, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Στέλιος Πέτσος

Μουσικός επί σκηνής: Βάϊος Πράπας