Τρεις ψηλες γυναικες

 Ο διεθνούς φήμης Αμερικανός σκηνοθέτης Robert Wilson σκηνοθετεί το βραβευμένο με Pulitzer έργο του Edward Albee "Τρεις Ψηλές Γυναίκες", στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με πρωταγωνίστριες τρεις  εξέχουσες Ελληνίδες ηθοποιούς, τη Ρένη Πιττακή, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τη Λουκία Μιχαλοπούλου.

Ο Robert WIlson, που δεν υπογράφει μόνο τη σκηνοθεσία, αλλά και τα σκηνικά και τους φωτισμούς, δημιουργεί μια παράσταση που στα επιμέρους συνθετικά της, (σκηνικό, φωτισμούς, κοστούμια, περούκες, μακιγιάζ), μπορεί να ιδωθεί και ως εικαστικό γεγονός. Και αυτό, παρά το ότι στην πρώτη πράξη,  το μη νατουραλιστικό παίξιμο των ηθοποιιών ξενίζει και τα υπερβολικά δυνατά ηχητικά εφέ ενοχλούν.
 Οι τρεις ηρωίδες παρουσιάζονται στο πρώτο μέρος του έργου, σαν τρεις διαφορετικές γυναίκες, σε διαφορετική κάθε μια ηλικία: μια νέα, μια μεσήλικη και μια υπέργηρη. Οι δυο νεότερες παρουσιάζονται να υπηρετούν την μεγαλύτερη γυναίκα. Κινούμενες και οι τρεις σαν μηχανικές κούκλες πάνω στη σκηνή, μέσα από διάλογους ή διασταυρούμενους μονόλογους, με λόγια και φράσεις που συνεχώς επαναλαμβάνονται, όπως κάποιος με άνοια επαναλαμβάνει συνεχώς το ίδιο πράγμα, η ιστορία των τριών γυναικών, στην πρώτη πράξη, αναλαμβάνει να καταδείξει το χάσμα γενεών, αλλά και το κοινωνικό χάσμα που τις χωρίζει, με ένα τρόπο σχεδόν σουρεαλιστικό. 
Σιωπηλός διασχίζει την σκηνή, ο μοναδικός άντρας της παράστασης, ο γιος της υπέργηρης γυναίκας, που παρά τη φειδωλή παρουσία του τόσο στη σκηνή όσο και στη ζωή της, φανερώνεται να δεσπόζει με ένα υπόγειο τρόπο στη σκέψη της.  
Είναι στο δεύτερο μέρος (πολύ πιο ενδιαφέρον από το πρώτο) που αποκαλύπτεται πως αυτές οι τρεις γυναίκες είναι στην πραγματικότητα ο ίδιος άνθρωπος σε τρεις διαφορετικές φάσεις της ζωής του.

Το έργο του Edward Albee, θεωρείται αυτοβιογραφικό, καθώς εμπνέεται από τη δική του συγκρουσιακή σχέση με τη θετή μητέρα του, η οποία ποτέ δεν αποδέχτηκε το γεγονός ότι ήταν ομοφυλόφιλος και πραγματεύεται με πολύ χιούμορ, αλλά και σκληρότητα, σημαντικά ζητήματα στη ζωή ενός ανθρώπου και ειδικά μιας γυναίκας: πως μεγαλώνει, ποιους ρόλους καλείται να υπηρετήσει, ποια είναι η θέση του έρωτα και της μητρότητας στη ζωή της, τι σημαίνει γάμος, επιτυχία, μοναξιά, συμβιβασμός, γηρατειά.
Παράλληλα ωθεί τον θεατή να σκεφτεί, που βρίσκεται η αλήθεια του ανθρώπινου προσώπου; Μπορεί να διαφυλαχτεί και να διασωθεί αυτή η αλήθεια του στο διάβα της ζωής; Πoιο είναι το νόημα της ευτυχίας; Υπάρχει στ΄ αλήθεια μια ευτυχισμένη ζωή;
Παρά την νοσταλγική διάθεση των τριών γυναικών, μέσα στο έργο δεν υπάρχει η αίσθηση της μετάνοιας. Οι τρεις πρωταγωνίστριες αναγνωρίζουν τα λάθη τους, είναι απολογιστικές, αλλά δεν είναι απολογητικές. Μονολογούν, δεν συνδιαλέγονται. Σε αυτό το μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου που βρίσκεται η υπέργηρη κυρία στη δεύτερη πράξη, μοιάζει η κύρια έννοια της να είναι να δικαιολογήσει, και όχι να αναστοχαστεί με ειλικρίνεια πάνω στις επιλογές της. Μόνο η νεότερη γυναίκα φαίνεται να απορεί και να αρνείται να αποδεχτεί αυτό που έγινε μεγαλώνοντας, βροντοφωνάζοντας "Δεν θα γίνω σαν κι εσάς". Η νεότητα με την ανωριμότητα, την απειρία και τον επαναστατικό ρομαντισμό της, αρνείται να δεχτεί τις ψυχρές επιλογές της ωριμότητας και της ανάγκης. Αρνείται να συμβιβαστεί. Η διάψευση όμως δεν θα αργήσει να έρθει.

Εξαιρετικές στους πολύ απαιτητικούς, όχι μόνο ερμηνευτικά αλλά και σκηνοθετικά, ρόλους τους οι τρεις πρωταγωνίστριες, αναδεικνύουν το πολύ δυνατό κείμενο του Ε.Αbee.

Η ταυτότητα της παράστασης:

Σκηνοθεσία, Σκηνικά, Σχεδιασμός φωτισμού: Robert Wilson

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Διασκευή: Charles Chemin
Συνεργάτης σκηνοθέτης: Charles Chemin
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Συνεργάτης σχεδιασμού φωτισμού: Marcello Lumaca
Συνεργάτης σκηνογράφος: Flavio Pezzotti
Κοστούμια: Flavia Ruggeri
Σχεδιασμός ήχου: Thorsten Hoppe
Σχεδιασμός μακιγιάζ- περούκες: Manu Halligan
Επιμέλεια φωτισμού: Cristian Simon Petru
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Δερμιτζάκη
Επιμέλεια κίνησης: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Υπεύθυνη παραγωγής: Αιμιλία Σιαφαρίκα
Φωτογραφίες: Julian Mommert, Μαριάννα Μπίστη

Ηθοποιοί:
Ρένη Πιττακή
Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Λουκία Μιχαλοπούλου
Αλέξης Φουσέκης

 


Comments

Popular Posts