ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ

 Η Μαρία Ναυπλιώτου, ενσαρκώνει την Τζουλιάνα Σμίθτον, μια δυναμική και επιτυχημένη ερευνήτρια

στον τομέα της φαρμακολογίας. Η Τζουλιάνα μας παρουσιάζεται στην ακμής της καριέρας της, έχοντας κατακτήσει μια αξιοσέβαστη θέση μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο χώρο. Η Τζουλιάνα δεν είναι, ή τουλάχιστον δεν προσπαθεί να είναι μια συμπαθητική γυναίκα. Είναι σκληρή, και δεν χάνει ευκαιρία να ειρωνευθεί τους γύρω της, και να γίνει σαρκαστική. Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας σε ένα ιατρικό συνέδριο, έχει ένα ανοϊκό επεισόδιο. Ξαφνικά τα γεγονότα θολώνουν, η γραμμή που χωρίζει την πραγματικότητα από τη φαντασία θολώνει. Από εκεί και μετά η καθημερινότητα όπως την γνώριζε αρχίζει να καταρρέει.  Κομμάτι-κομμάτι, ένα μυστήριο ξετυλίγεται, καθώς το παρελθόν παρεισφρέει  στο παρόν και η επίπονη αλήθεια, η πληγή που βράζει κάτω από την ήρεμη επιφάνεια της ζωή της, εκρήγνυται σαν ηφαίστειο, ταράσσοντας συθέμελα το είναι της πρωταγωνίστριας, αλλά και τις σχέσεις με τους γύρω της.  

Η υπόθεση κινείται με συνεχή flash backs που διακόπτουν την ροή και σκοπό έχουν όχι μόνο να αποκαλύψουν  την προσωπικότητα της Τζουλιάνα, ως επιστήμονα, συνάδελφο, σύζυγο και μητέρα,  αλλά και να ρίξουν φως στις εμμονές που έχει αναπτύξει, όπως ότι ο άνδρας της την απατά, η γιατρός της την κοροϊδεύει,  η εξαφανισμένη κόρη της προσπαθεί να την προσεγγίσει εκ νέου, δείχνοντάς μας ανάγλυφα την εικόνα της ζωής μέσα από τα μάτια ενός ασθενούς με άνοια. 

Το έργο πραγματεύεται δύσκολα θέματα: η απώλεια της ταυτότητας, η επανεύρεση του εαυτού,  η μητρότητα, η συζυγική αγάπη, η αφοσίωση, η καλοσύνη των ξένων και τελικά το ταξίδι προς τη συγχώρεση του εαυτού, είναι μερικά από αυτά.

Η σκηνοθεσία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου απέριττη, αφήνει το ταλέντο των ηθοποιών να ξετυλιχτεί, χωρίς κανένα περιττό στοιχείο. Η σκηνή γεμίζει από την παρουσία αυτής της γυναίκας που παλεύει με τον εαυτό της, τις προσδοκίες, τις ελπίδες και τις διαψεύσεις της. Μια γυναίκα προδομένη από την διάνοια που της χάρισε μια σπουδαία καριέρα, μια γυναίκα που επιθυμούσε να έχει το έλεγχο της ζωής της και η οποία τελικά χάνει ό,τι περισσότερο αγάπησε. Σχεδόν ακούμε το θόρυβο της υπάρξής της που κατακερματίζεται, σπάει, κόβοντάς την κομμάτια, κομμάτια πάνω στα οποία πατάει, πάνω στα οποία προχωράει για να συναντήσει ό,τι πια αποκαλεί εαυτό της. Σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας, απογυμνωμένη από το αλλοτινό της μεγαλείο, θα καταφύγει μόνη, αδύναμη, ταπεινωμένη, στο Ακρωτήρι, το μέρος που σημαίνει για εκείνη την ευτυχισμένη ζωή,  για να ζητήσει την συγχώρεση που απελπισμένα επιζητεί, πριν βουλιάξει οριστικά σε ένα μέλλον δίχως συνείδηση. 

Μια ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΗ ερμηνεία από την Μαρία Ναυπλιώτου και τον Δημήτρη Αλεξανδρή στο ρόλο του συζύγου, και ένα σπαρακτικό, δραματικό κείμενο που αγγίζει βαθιά την ψυχή του θεατή, αφήνοντας μικρά, μα πολύτιμα θραύσματα ελπίδας να φωτίζουν το βαθύ σκοτάδι της ύπαρξης. 

Η ταυτότητα της παράστασης:

Θέατρο Ιλίσια

Κείμενο: Sharr White

Μετάφραση: Νικηφόρος Βαλτινός

Απόδοση – Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος

Διανομή:

Τζουλιάνα: Μαρία Ναυπλιώτου

Ίαν: Δημήτρης Αλεξανδρής

Γυναίκα: Στεφανία Ζώρα

Άνδρας: Αυγουστίνος Κούμουλος

Κίνηση: Αυγουστίνος Κούμουλος

Σκηνικά/Κοστούμια: Ηλένια Δουλαρίδη

Σχεδιασμός Φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Βίντεο: Βασίλης Ματζώρος

Μουσική: Πάνος Γκίνης

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Λούβαρη Φασόη