FESTEN

 Αν σκοπεύετε να δείτε την παράσταση, θα πρότεινα να μην διαβάσετε καθόλου κριτικές. Η έκπληξη, αποτελεί βασικό συστατικό της εμπειρίας του θεατή.

Δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, ούτε θα αναφερθώ εκτενώς στα σκηνοθετικά και σκηνογραφικά ευρήματα, που καθιστούν τη συγκεκριμένη παράσταση μια από τις πιο ιδιαίτερες που έχω παρακολουθήσει. 

Θα πω μόνο τα εξής: ότι είναι μια παράσταση που η "σκόνη" της, αργεί να κατακάτσει. Γατί πράγματι σηκώνει πολύ σκόνη. Πολλή οργή, πολλές φωνές, πολύς θυμός, δυνατή μουσική, πολλαπλές οθόνες (που δεν είναι εύκολο να τις παρακολουθήσεις) αγκιστρώνουν την προσοχή σου, με αποτέλεσμα αυτό που πραγματικά είδες επί (και εκτός) σκηνής, να χρειάζεται χρόνο για να ξεθολώσει. 

Βρισκόμαστε καλεσμένοι σε ένα πάρτι. Ένα πάρτι γενεθλίων. Των γενεθλίων του πατέρα της οικογένειας, που γίνεται εξήντα ετών. Όμορφο, μεγάλο σπίτι, γιορτινή ατμόσφαιρα, καλοί φίλοι και φυσικά τα παιδιά της οικογένειας. Όλα θα ήταν φυσιολογικά, αν τη γιορτή δεν σκίαζε ένας θάνατος και ένα μυστικό που έρχεται από το παρελθόν. Η αποκάλυψη του μυστικού, θα γίνει νωρίς στην παράσταση. Δεν θα υπάρξει κάποια κλιμακωτή ένταση, ούτε μια σταδιακή, στοιχείο το στοιχείο αποκάλυψη. Το μυστικό που καθορίζει τις σχέσεις των μελών της οικογένειας, μας δίνεται  ξεκάθαρα. Ωμά! Και εκεί αρχίζει η παράνοια. Γιατί η γιορτή συνεχίζεται. Σαν κανείς να μην άκουσε, να μην κατάλαβε τι ειπώθηκε. Αλήθεια και ψέμα μάς κοιτούν κατάματα και μάς διεκδικούν. Όλοι συνεχίζουν να διασκεδάζουν, κανείς δεν ομολογεί τις σκέψεις του, υπάρχει μόνο θυμός, άνθρωποι που χτυπιούνται, και τσακώνονται και πίνουν και χορεύουν και δικαιολογούν τους εαυτούς τους, κρύβουν και κρύβονται, κι εσύ, ο θεατής, στη μέση, να παλεύεις να βρεις τη θέση σου σε αυτό. Ειδικά αν είσαι από εκείνους που κάθονται πάνω στη σκηνή, ομοτράπεζος των  ηθοποιών.

Η υπόθεση έχει πολλή οργή και πολλή σιωπή. Οργή, που είναι σιωπή που ξεχυλίζει και σιωπή που είναι οργή χωνεμένη, ανέκφραστη. Υπάρχει μήνις, αλλά δεν υπάρχει λύσις.  Δεν υπάρχει αποκατάσταση. Και όχι μόνο δεν υπάρχει αποκατάσταση, αλλά  υπάρχει (συν)ενοχή. Καθώς ο θεατής θωρείται και αντιμετωπίζεται ως αληθινός καλεσμένος της γιορτής, υπάρχει η ενοχή που έμεινες, που δεν διαμαρτυρήθηκες, που δεν ζήτησες το λόγο, που έστω δεν αποχώρησες. Φαντάζομαι ότι αυτό είναι ένα από τα ζητούμενα της παράστασης. Μια προσομοίωση της πραγματικής ζωής. Που μπορείς να γυρνάς την πλάτη, να κάνεις ότι δεν ξέρεις. Μα εδώ δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, έστω κι αν θέλεις. Αισθάνεσαι εγκλωβισμένος σε ένα ρόλο, μη-ρόλο. Γιατί αν ο θεατής πάρει τον θεωρητικά ενεργό ρόλο που επιθυμεί να του δώσει ο σκηνοθέτης, η παράσταση κινδυνεύει να εκτροχιαστεί. 

Τα όρια μεταξύ  της πραγματικότητας και της υποκριτικής, είναι λιγάκι θολά καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ειδικά όμως αυτό το τόσο "μετέωρο" φινάλε, μετέωρο τόσο ως προς την ουσία της υπόθεσης, αυτή την έλλειψη κάθαρσης, αλλά και ως προς το πως αντιμετωπίζει τον θεατή, αφήνει μια πικρή αίσθηση, μια αίσθηση ανεκπλήρωτου. 

Εξαιρετικοί οι ηθοποιοί στους ρόλους τους. πρωταγωνιστικούς και δευτεραγωνιστικούς. Εξαντλητική παράσταση για εκείνους και για να πω την αλήθεια, δεν κατάλαβα τι εξυπηρέτησε τελικά τόση ένταση, τόσος θυμός, από το πρώτο λεπτό της παράστασης. Θα μπορούσα αντίθετα να πω, ότι αποδυνάμωσε την ένταση των συναισθημάτων κατά την εξέλιξη της ιστορίας.

Η ταυτότητα της παράστασης:

Θέατρο Άλμα

Σενάριο: Τόμας Βίντερμπεργκ

Θεατρική διασκευή: Μπο Χάνσεν & Μόργκενς Ρούκοφ

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Δραματουργική επεξεργασία & Σκηνοθεσία:

Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος

 ΔΙΑΝΟΜΗ

Έλσι - Μητέρα: Ναταλία Τσαλίκη

Χέλγκε - Πατέρας: Γιώργος Ζιόβας

Κρίστιαν - Γιος: Προμηθέας Αλειφερόπουλος

Ελένε - Κόρη: Ιωάννα Κολλιοπούλου

Μίκαελ - Γιος: Αναστάσης Λαουλάκος

Πία: Ιωάννα Τζίκα

Τελετάρχης: Γιάννης Καπελέρης

Γκμπατοκάι: Μιχάλης Αφολαγιάν

Μέττε: Μαριάννα Πουρέγκα

Μισέλ: Πένυ Παπαγεωργίου

Λαρς: Νικόλας Seymour Σταθόπουλος

Σκηνικά - Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη

Σχεδιασμός φωτισμών: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Videos παράστασης: Άκης Πολύζος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Λούβαρη Φασόη

Βοηθοί Σκηνογράφου: Ιωάννα Καλαβρού, Γιώργος Χώτος

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Trailer: Κωνσταντίνος Οικονόμου

Promo Teasers: Εριφύλη Δουκέλη

Graphic Design: Indigo Creative

Παραγωγή: Prime Entertainment