ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί η Ελένη Ράντου, δεν υπάρχουν πολλά καινούρια

πράγματα να πεις. Τα έχουν πει όλα οι διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς, τα βραβεία, και φυσικά τα αλλεπάλληλα  sold outs για τρίτη χρονιά φέτος!  Πράγματι πρόκειται για μια παράσταση που αγγίζει τον θεατή σε πολλαπλά επίπεδα. Η σχέση μητέρας-παιδιού που βρίσκεται στο επίκεντρό της, είναι μια σχέση οικεία σε όλους μας, καθώς άσχετα με το αν έχουμε οι ίδιοι γίνει γονείς, όλες και όλοι έχουμε υπάρξει τα παιδιά μιας μητέρας. Μια σχέση θεμελιώδης που οι προεκτάσεις της φτάνουν να μας καθορίσουν μέχρι την ενήλικη ζωή μας, βαθιά μέσα σε αυτή, και κάποτε να μας εγκλωβίσει σε προσωπικά αδιέξοδα, ειδικά όταν εμπλέκεται η ψυχική ασθένεια.

Η ιστορία ξεκινάει λίγο πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου και διανύει το διάστημα μέχρι σήμερα, μέσα από γεγονότα σταθμούς στην εθνική και συλλογική μας μνήμη. Γεγονότα που αριστοτεχνικά "δένονται" με προσωπικές στιγμές της πρωταγωνίστριας καθώς την παρακολουθούμε να βαδίζει μέσα στο χρόνο στους διαφορετικούς ρόλους της ζωής της: μικρό παιδί, έφηβη, φοιτήτρια, εργαζόμενη, φίλη, σύζυγος, μητέρα, και πάντα κόρη, σε ένα ρόλο σταθερό και αδιάλειπτο, που όση απόσταση κι αν πάρει από αυτόν, απόσταση χωρική ή συναισθηματική, δεν παύει να "τον φορά", να τον φέρει δηλαδή, είτε ως ευλογία, είτε ως πληγή. 

H Ελένη Ράντου με το γνωστό ταπεραμέντο που την ξέρουμε από τους τηλεοπτικού της ρόλους, αλλά και με μια ευαισθησία και μια τρυφερότητα, στην οποία δεν μας έχει συνηθίσει, ξεδιπλώνει το υποκριτικό της ταλέντο, στους πολλαπλούς ρόλους που υπηρετεί μέσα στο έργο  και μας προσφέρει μια βαθιά συγκινητική ερμηνεία. Με το κωμικό να ακολουθεί το τραγικό και αντίστροφα, με ένα λόγο ζωντανό, χειμαρρώδη, κάποτε ειρωνικό και άλλοτε αυτοσαρκαστικό, συνδιαλέγεται με τον ίδιο της τον εαυτό, κοιτάζεται στον καθρέφτη της ψυχής της να διακρίνει την αλήθεια του προσώπου της, να ψηλαφίσει το τραύμα, το δικό της και της μητέρας, αναζητά το μονοπάτι που οδηγεί στην συγχώρεση.

Συνοδοιπόρος ή καλύτερα οδηγός της θα είναι σε όλη την διάρκεια της πορείας της, η ελπίδα, μια ελπίδα  πεισματάρα που επιμένει να αναζητά το φως στο σκοτάδι, μια αθωότητα παιδική που γυρεύει μια ελάχιστή γωνίτσα να κουρνιάσει μέχρι να περάσει η καταιγίδα, και μια ασίγαστη δίψα για την ομορφιά που κρύβει η ζωή. Με το γέλιο, το κλάμα, την ειρωνεία της μας επιτρέπει να αντιληφθούμε πως  η γυναίκα-κόρη και η γυναίκα-μητέρα, κουβαλούν πάντα μέσα τους τον άνθρωπο-παιδί, επιστρέφουν σε αυτό, για να το συναντήσουν, να το παρηγορήσουν, να το θεραπεύσουν, να του ζητήσουν συγχώρεση, να το λυτρώσουν και να λυτρωθούν.

Μαζί της επί σκηνής οι εξαιρετικοί μουσικοί, Μ. Πάχου και Αλ. Ιακώβου, φορτίζουν με τις ερμηνείες τους τις σκηνές. Η μουσική σε αυτή την παράσταση, δεν έχει έναν ρόλο ατμοσφαιρικό, δεν γεμίζει σκηνοθετικά κενά, αλλά υπογράφει μοναδικά τις ξεχωριστές ιστορικές περιόδους που διανύει η ηρωίδα και ταιριάζει γάντι στις σκηνές που επενδύει.  

Η αλήθεια είναι ότι η Ελένη Ράντου, που υπογράφει το κείμενο, το οποίο βασίζεται στο έργο «Every Brilliant Thing» του Duncan Macmillan,, έχει καταφέρει να φτιάξει μια ιστορία που μέσα από την ελαφρότητα του χιούμορ, καταφέρνει να αναδείξει την ευαίσθητη ισορροπία της ανθρώπινης ύπαρξης και ταυτόχρονα εμφατικά να μας θυμίσει ότι η ομορφιά, μπορεί να σώσει τον κόσμο (μας)! 

Η ταυτότητα της παράστασης:

Θέατρο Διάνα

ΚΕΙΜΕΝΟ: Ελένη Ράντου (εμπνευσμένο από το έργο  Every Brilliant Thing, του Duncan Macmillan)

Παίζουν: ΕΛΕΝΗ ΡΑΝΤΟΥ 

ΜΙΡΕΛΑ ΠΑΧΟΥ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΙ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ανέστης Αζάς

ΣΚΗΝΙΚΑ: Μάγιου Τρικεριώτη

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ: Κική Γραμματικοπούλου

ΚΙΝΗΣΗ: Αντιγόνη Γύρα

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Χριστίνα Θανάσουλα

Υπεύθυνος Eπικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης