Έξι φορές

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης   και η   ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου   παρουσιάζουν το έργο «Έξι φορές» στο θέατρο   Αλκυονίς. Το έργο είναι βασισμένο στα «Έξι μονόπρακτα» που ανέβασε η Έλλη Λαμπέτη το 1978 με τη συμμετοχή της νεαρής τότε Όλιας Λαζαρίδου σε έναν βουβό ρόλο. Η ιδια τώρα επιστρέφει ως πρωταγωνίστρια σε μια διαφορετική σκηνική εκδοχή όπου ερμηνεύει 6 ξεχωριστούς ρόλους, αποσπάσματα από θεατρικά έργα, καθώς και δύο μικρές ιστορίες, η μία γραμμένη από την ίδια την Όλια Λαζαρίδου ενώ η δεύτερη αντλεί το περιεχόμενό της από την θεατρική ιστορία της χώρας μας των αρχών του περασμένου αιώνα. 

Σε ένα απόλυτα λιτό σκηνικό, οι έξι ιστορίες είναι αρμονικά δεμένες και η μετάβαση από τη μία στην άλλη, δηλώνεται με την αλλαγή κάποιου στοιχείου της ενδυμασίας συνήθως της ηθοποιού, ενώ τα αποσπάσματα είναι με τέτοιο τρόπο διαλεγμένα και βαλμεένα σε σειρά, που καταφέρνουν να αναδείξουν το τραγικό μα και το κωμικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Το γέλιο συνυπάρχει με το δάκρυ, η δύναμη με την αδυναμία, η χαρά με το πένθος, η αλήθεια με το ψέμα, το αιώνιο με το εφήμερο, το τώρα με το χθες, το ποτέ με το πάντα. Όλα τα κομμάτια μοιάζει να βρίσκουν στο τέλος τη θέση τους στο παζλ της ζωής, και η εικόνα που θα φτιάξουν δεν ελιναι πάντα αυτή που ο πρωταγωνιστής τους φαντάστηκε για εκείνον. Όλα αυτά τα πετυχαίνει η παράσταση με μόνη τη δύναμη της υποκριτικής, καθώς τα σκηνοθετικά μέσα είναι υποτυπώδη.

Η παράσταση δεν είναι σίγουρα από αυτές που σε σημαδεύουν, ή κουβαλάς στη σκέψη σου για καιρό,

(αν και η πρώτη ιστορία του σχετικά με τον υποβολεά Ιωάννη Σπυρόπουλο προσωπικά με συγκλόνισε). Είναι μια τίμια προς τον θεατή παράσταση, με μόνη ίσως παραφωνία τον εξαιρετικά πολύ καπνό που απλώνεται σε όλη την πλατεία και δυσκολεύει την αναπνοή, με δεδομένο ότι υπάρχει και η υποχρέωση της μάσκας. 

Τα αποσπάσματα που παρουσιάζονται αφορούν τα έργα: 

Η ιστορία του υποβολέα Ιωάννη Σπυρόπουλο (η πηγή της είναι το Μέγα Εγκυκλοπαιδικό Ημερολόγιο (1934) του Ν. Ι. Λάσκαρη,)

Μικρό απόσπασμα από τον «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (μτφ. Γιώργος Χειμωνάς)

«Ανθρώπινη φωνή» του Ζαν Κοκτώ / Jean Cocteau: La voix humaine

«Η ψεύτρα» του Ζαν Κοκτώ / Jean Cocteau: Le menteur 

«Η πιο δυνατή» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ (προβολέας

«Όλια, μια ψυχούλα» του Αντόν Τσέχοφ (διασκευή: Ό. Λαζαρίδου - Γ. Νανούρης) 

«Οι κορύνες» της Όλιας Λαζαρίδου

«Στο πανηγύρι» του Ζαν Κοκτώ / Jean Cocteau: Je l’ai perdueue