ΜΙΜΗΣΗ ΠΡΑΞΕΩΣ

Ο Άρης Μπινιάρης είναι ένας εξαιρετικά ευρηματικός και ταλαντούχος σκηνοθέτης, που καταφέρνει να αφήνει το στίγμα του στις παραστάσεις που σκηνοθετεί και σε όσους τις παρακολουθούν. Μετά τον εξαιρετικό Αρτούρο Ούι που παρακολουθήσαμε την περσινή θεατρική σαιζόν, φέτος έρχεται με το κλασσικό έργο του Γκαίτε, στο οποίο έχει καταφέρει να δώσει μια νέα σκηνοθετική πνοή, άσχετα με το αν αυτή ανταποκρίνεται στις προσδοκίες ή την αισθητική αντίληψη του θεατή.  Αυτό που θα πρέπει να είναι σαφές σε εκείνον που θα δει την παράσταση, είναι ότι θα δει ένα έργο εμπνευσμένο από τον Φάουστ. Όχι μια ολοκληρωμένη διασκευή. Θα παρακολουθήσει ένα επεισόδιο από το έργο του Γκαίτε: τη συμφωνία του Φάουστ με τον Μεφιστοφελή, να χάσει δηλαδή την ψυχή του, (ότ)αν θα υπάρξει μια στιγμή στη ζωή του που θα είναι τόσο πλήρης και ευτυχής που θα θελήσει να πεθάνει  και επίσης τον έρωτά του για την Μαργαρίτα. Καμιά αναφορά στην τραγική εξέλιξη αυτού του έρωτα. Τα γεγονότα του δεύτερου βιβλίου δεν τα αγγίζει...